Strona: Regina Otto dyplomantka Politechniki Rzeszowskiej w finale prestiżowego konkursu „Dyplom Roku SARP im. Zbyszka Zawistowskiego 2025” / Katedra Urbanistyki i Architektury

Regina Otto dyplomantka Politechniki Rzeszowskiej w finale prestiżowego konkursu „Dyplom Roku SARP im. Zbyszka Zawistowskiego 2025”

2025-07-12
, red.  mgr inż. arch. Regina Otto
Plansza przedstawia czarno białe grafiki różnej wielkości rozmieszone w czterech kolumnach. Z lewej strony cztery największe grafiki przedstawiają wizualizacje wnętrz, z prawej strony umieszczone mniejsze wizualizacje budynku z zewnątrz, przekroje i krótki opis.

Regina Otto absolwentka studiów magisterskich na kierunku Architektura na Wydziale Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury Politechniki Rzeszowskiej znalazła się wśród 22 najlepszych dyplomantów nominowanych do finału ogólnopolskiego konkursu „Dyplom Roku SARP im. Zbyszka Zawistowskiego 2025”. Promotorką pracy jest dr inż. arch. Beata Walicka-Góral z Katedry Urbanistyki i Architektury.

Temat pracy magisterskiej

Projekt dyplomowy pt: ,,Architektura mroku – pochwała cienia”, wykonany pod kierunkiem dr inż. arch. Beaty Walickiej-Góral, został doceniony za innowacyjne rozwiązania projektowe, próbę zminimalizowania problemu cywilizacyjnego zwanego ,,zanieczyszczeniem świetlnym”, dojrzałość projektową oraz zwrócenie uwagi na terapeutyczną sferę zarówno architektury, jak i mroku.
Pochwała cienia w pracy dyplomowej pojmowana jest jako próba stworzenia ośrodka terapeutycznego, w którym osoby zmagające się ze skutkami zdrowotnymi zanieczyszczenia świetlnego oraz zaburzonym biorytmem odnajdują ukojenie w postaci mroku. Mrok w budynku definiowany jest jako niezbędny narracyjny element architektury, a przestrzenie tworzone w zgodzie z naturalnymi wyznacznikami stanowią ostoję dla ludzkości. Ze względu na specyfikę pojmowanego tematu oraz jej wykroczenie poza strefę konkretu projektowa przestrzeń miała również wpływać na odbiorcę, tworząc tym samym miejsce eksponowania atmosfery architektury, mającej możliwość wpływu na odczucia odbiorcy. Ulokowanie obiektu w znacznej mierze pod poziomem terenu było celowe, ukazując piękno architektury zatopione w naturalnej ciemności.

Podążając za słowami autorki pracy dyplomowej:

,,Architektura ciemności stanowi ukojenie dla zmysłów, tworzy przestrzeń wyobraźni i dotyka tego, co niewidoczne. Wzrok podąża za światłem, ale mrok czyni nas szczęśliwymi ślepcami”.

Powrót do listy aktualności

Nasze serwisy używają informacji zapisanych w plikach cookies. Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie plików cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki, które możesz zmienić w dowolnej chwili. Więcej informacji odnośnie plików cookies.